ΑΧ ΡΕ ΘΑΝΑΣΗ ………………

Παρασκευή πρωί έφτασα στο σωματείο πρώτος απ’ όλους. Μόνο την πρόεδρο βρήκα εκεί.

Σιγά σιγά άρχισε να μαζεύεται κόσμος πολύς. Τα παιδιά της παρέας έρχονταν ένας ένας . Μέχρι να πιούμε ένα καφέ και να συζητήσουμε πως θα οργανωθούμε περίμενα να είμαστε όλοι εκεί. Η ώρα περνούσε και δεν εμφανιζόσουνα. Όταν μου το είπαν, έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.

Στην αρχή αναρωτήθηκα γιατί. Ήξερα ότι είχες δυσκολίες. Δεν περίμενα όμως να σε στριμώξουν τώρα. Δεν μπορούσα να το πιστέψω. Προσπάθησα να φανταστώ τον εαυτό μου στη θέση σου. Άλλωστε ο επόμενος από την παρέα που θα λυγίσει θα είμαι εγώ.

Προσπάθησα να σκεφτώ πως είναι δυνατόν να μείνει κάποιος όρθιος και να συνεχίσει να αγωνίζεται όταν δεν μπορεί να εξηγήσει στα παιδιά του γιατί δεν θα πάει να δουλέψει την Τρίτη το πρωί.

Μετά εξοργίστηκα. Γιατί δεν με πήρε τηλέφωνο αναρωτήθηκα. Γιατί δεν ζήτησε από την παρέα να βρούμε μια λύση……….

Προτίμησες να ξεγυμνωθείς. Έψαχνες τρόπο να λυτρωθείς από αυτό το βάσανο……….

Κάποια στιγμή ξέσπασα: Όπως τα κατάφερε ας τα λουστεί τώρα. Ας βγει να δικαιολογήσει τη στάση του.

Δυο μέρες προσπάθησα να συγκεντρώσω όλες μου τις δυνάμεις, όλη μου τη σκέψη στις απαιτήσεις της περιφρούρησης. Προσπάθησα να μη το σκέφτομαι.

Δεν το συζητούσαμε μεταξύ μας. Δεν τολμούσαμε να κοιταχτούμε στα μάτια. Η πίκρα περίσσευε απ’ όλους μας.

Μόνο το Σάββατο το βράδυ όταν αποκαμωμένοι καταλήξαμε στο πρακτορείο μου για να δούμε τον αγώνα, όταν η απουσία σου ήταν παραπάνω από αισθητή, τότε μόνο συνειδητοποίησα τι ακριβώς έγινε.

Δεν βρήκα το θάρρος να σε πάρω τηλέφωνο. Δεν ήξερα τι να πώ…………….

Θανάση έκανες ΛΑΘΟΣ. Αδίκησες τον εαυτό σου.

ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΤΗΣ.

Την ανάγκη σου πλήρωσες.

Οφείλεις μια συγνώμη. Πρώτα στη Δέσποινα και τα παιδιά σου. Και μετά σε όλους τους συναδέλφους σου. Τ’ αδέλφια σου.

Μια έμπρακτη συγνώμη.

Την αρχή την έκανες. Το Σάββατο δεν δούλεψες. Και είμαι σίγουρος ότι στους επόμενους αγώνες θα είσαι και πάλι μπροστά. Όπως έκανες ΠΑΝΤΑ.

Οι περισσότεροι θα σε καταλάβουν. Και θα καταπιούν όσα ελαφρά τη καρδία ξεστόμισαν.

Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που σου την είχαν στημένη. Περίμεναν την ευκαιρία να σου την πέσουν. Δεν πειράζει. Είναι ευκαιρία να μετρήσεις φίλους κι εχθρούς.

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΘΑΝΑΣΗ σου ζητώ ΣΥΓΝΩΜΗ που δεν έκανα ότι μπορούσα για να μη φτάσεις σ’ αυτή τη δύσκολη θέση.

ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΘΑΝΑΣΗ ΕΓΩ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ.